مقالات آموزشی

پارافین Paraffin یک ترکیب اشباع هیدروکربنی است که به دو صورت مایع و جامد قابل تولید می باشد. در ساختار پارافین ، پیوند های کربنی ساده وجود دارد که از تصفیه روغن های پایه به دست می آید. شکل ظاهری پارافین جامد به صورت قالب های مکعب شکل و سفید رنگ از نظر شیمیایی دارای فرمول ساختاری CnH2n+2 است. پارافین خالص در دمای بالای ۳۷ درجه شروع به ذوب شدن می نماید بنابراین چنانچه آن را در دست بگیرید ، پس از مدتی شل خواهد شد. پارافین جامد از نظر فیزیکی سفید رنگ ، بی بو ، بدون طعم و نامحلول در آب می باشد که به آرامی می سوزد و بهترین چربی برای تولید شمع است.

این محصول در دو نوع پارافین مایع و پارافین جامد تولید می شود. برای تولید پارافین مایع از انواع سبک روغن های پایه استفاده شده اما پارافین جامد از ماده ای به نام اسلک وکس یا اسلاک وکس به دست می آید که ترکیبی از روغن و واکس است و از تصفیه روغن های پتروشیمی تولید می گردد. این محصول به دو دسته پارافین سبک یا ماکروکریستال و پارافین سنگین یا میکروکریستال تقسیم بندی می شود.

ارزش پارافین جامد به میزان خالص بودن و روغن موجود در آن است به این معنی که هر چه میزان روغن موجود در پارافین کمتر باشد ، کیفیت و ارزش بیشتری خواهد داشت. برای این منظور تولیدکنندگان پارافین ابتدا اقدام به روغن گیری از اسلک وکس می نمایند که این فرایند de-oiling یا de-waxing نام دارد. سپس اسلاک واکس را حرارت داده و با حلال هایی مانند کتون ترکیب می کنند تا پارافین خاصی به نام فوتس اویل foots oil بدست آید. فوتس اویل نوع بی کیفیت پارافین است که می توان با انجام تصفیه بیشتر ، پارافین جامد خالص تولید نمود. در نهایت محلول داغ را داخل قالب ریخته و پس از سرد شدن آن را به صورت پارافین جامد به بازار عرضه می نمایند.