انواع سکو های نفتی

تاریخ آخرین بروزرسانی: ۲۱ام فروردین ۱۴۰۰

سکو ی نفت یک سازه‌ عظیم همراه با امکانات حفرچاه نفت، استخراج نفت و فرآوری آن است.معمولاً محلی برای ذخیره‌سازی موقت نفت تا زمان انتقال آن به پالایشگاه هستند.

تجزیه و تحلیل ساختمانی سکو های فراساحل

برای تجزیه و تحلیل ساختمانی ابتدا توسط یکی از نرم افزارهای ارائه شده که منحصراً به همین منظور طراحی شده اند، یک مدل ابتدایی از سکو تولید می شود. این مدل می بایست تمامی قطعات اصلی، اتصالات و تجهیزات اساسی را در بر داشته باشد. یک سازه ی فراساحلی معمولی که با کمک ستون پشتیبانی می شود معمولاً دارای عرشه ی اصلی، عرشه ی زیرین، عرشه ی نیمه زیرین و سکو ی فرود هلیکوپتر است. سازه ی عرشه توسط پایه هایی که به ستون اصلی متصل است، پشتیبانی می شود. ستون اصلی نیز که از زیر عرشه آغاز شده است راه خود را تا درون خاک بستر دریا ادامه می دهد. در زیر آب این ستون درون یک سازه ی پوششی قرار می گیرد تا از آن در برابر نیروهای خارجی محافظت کند. این پوشش سازه ای همچنین می تواند به عنوان یک راهنما برای ستون به کار رفته به گونه ای که ستون از داخل آن به درون عمق آب هدایت شود.

در صورت استفاده از ستون دامنه ای، ستون اصلی می تواند از خارج سازه ی پوششی به عمق آب هدایت شود. به علاوه هرگونه تحلیلی بر روی سکو های فراساحلی باید وزن تجهیزات، حداکثر نیروی وارد بر عرشه و نیروی حاصل از باد را نیز پوشش دهد. در قسمت زیر آب نیز نیروهای حاصل از امواج و جریان های در عمق آب از اهمیت بالایی برخوردارند. این تحلیل شامل دو بخش تحلیل استاتیکی خطی برای اجزای بالای خط گل و لای و تحلیل استاتیکی غیر خطی برای خاکی که ستون در آن جای گرفته می باشد.

علاوه بر این ها باید تمامی اتصالات لوله ای آزمایش شده و از مقاومت آنها در برابر نیروهای ضربه ای اطمینان حاصل شود. تحلیل نیروی ضربه ای برشی را معمولاً با نام “تحلیل توانایی اتصالات” می شناسند. تمامی قسمت های سازه با کمک نتایج به دست آمده از تحلیل های کامپیوتری، تحلیل های انجام پذیرفته در مکان نصب و دیگر تحلیل های ذکر شده در بالا انتخاب می شوند.

در طراحی سکو های فراساحلی معمولاً از لوله ها یا تیرهای لبه دار جهت قطعات اصلی استفاده می شود. همزمان با تحلیل های سازه ای، تیم طراحی نیز نقشه های اولیه ی ساخت به همراه اندازه ها و ابعاد بهینه شده بر طبق آنالیز را آغاز کرده که حاوی جزئیات ساختی نظیر طریقه نصب، انتقال و جایگذاری ساختمان ها نیز می باشد. سکو ی طراحی شده باید توانایی تحمل نیروها در بدترین شرایط و همچنین مقاومت در برابر خستگی در طول عمر خود را دارا باشد. تحلیل خستگی با کمک فرمول Palmgeren-Miner و با بهره گیری از دیاگرام پراکندگی امواج، پاسخ دینامیکی طبیعی سکو و همچنین سختی مربوط به ستون انجام می شود.

تحلیل جزئی خستگی جهت ارزیابی صدمات مربوط به خستگی انجام می پذیرد. به دلیل پیچیدگی کار، API اجازه ی انجام تحلیل های خستگی ساده شده بر روی سکوهایی که شرایط زیر را داشته باشد صادر کرده است: 🔹عمق آب محل جایگیری سکو کمتر از ۱۲۲ متر باشد. 🔸از فولاد چکش خوار ساخته شده باشد. 🔹دارای بدنه ای بزرگتر از مدل موجود در طراحی اولیه باشد. 🔸فرکانس طبیعی نوسانات آن کمتر از ۳ ثانیه باشد.

طراحی سکو های فراساحلی ثابت معمول ترین سکو های فراساحلی استفاده شده در خلیج مکزیک، نیجریه، کالیفرنیا و خلیج فارس سکو های قالبی ساخته شده از جنس فولاد هستند که به منظور اکتشاف و برداشت از میادین نفت و گاز به کار می روند.

طراحی، تجزیه و تحلیل این تجهیزات فراساحلی باید مطابق با توصیه های ارائه شده توسط استاندارد (API ) انجام پذیرد. تجزیه و تحلیل های گوناگون مربوط به سکو های قالبی با آنالیزهای مهندسی مربوط به سکو های قالبی از قرار زیر است: 🔹آنالیز مکان نصب 🔸آنالیز زلزله 🔹آنالیز خستگی 🔸آنالیز ضربه 🔹آنالیز موقتی (آنی) 🔸آنالیز بارگیری 🔹آنالیز حمل و نقل 🔸آنالیز دستگاهها 🔹آنالیز عمر کاری 🔸آنالیز نصب بر روی پایه ها 🔹آنالیز پایداری توده ای 🔸آنالیز توده ها و لوله های راهنما 🔹آنالیز حفاظت کاتدی 🔸آنالیز حمل و نقل 🔹آنالیز نصب طراحی و آنالیز سکو های ثابت باید با در نظر گرفتن ” قوانین عملی جهت برنامه ریزی، طراحی و ساخت سکو های ثابت فراساحلی” تهیه شده توسط API صورت پذیرد که آخرین ویرایش آن (ویرایش ۲۱) در دسامبر ۲۰۰۰ به چاپ رسیده است.

این دفترچه نیازهای کمینه را با توجه به وضعیت وقوع طوفان در ۱۰۰ سال گذشته ی محل مشخص کرده است. به عنوان نمونه برای تحلیل سکو در خلیج مکزیک شرایط محیطی مطابق با امواجی با ارتفاع ۲۱ متر، سرعت باد ۱۷۰ Km/hr و جزر و مد ۴ متر در قسمت های کم عمق در نظر گرفته می شود. در خلیج فارس این مقادیر برابر با امواجی با ارتفاع ۲/۱۲ متر، سرعت باد ۱۳۰ Km/hr و جزر و مد ۳ متر می باشد. در دریای خزر ارتفاع امواج ۱۹ متر و در دریای شمال بسته به مکان دقیق آن در حدود ۳۲ متر تخمین زده می شود. همچنین بر اساس رویه ی API RP-2A ارتفاع پایین ترین نقطه سکو می بایست با بیشترین ارتفاع مربوط به مجموع موج و جزر حداقل ۵/۱ متر فاصله داشته باشد.

همچنین سکو می بایست در برابر نیروهای ناشی از شرایط محیطی، حمل و نقل، نصب وسایل و دیگر نیروهای تولید شده توسط تجهیزات موجود بر روی عرشه مقاوم باشد. 🔻داده های ژئوتکنیکی یکی دیگر از مراحل مهم در طراحی سازه های فراساحلی، بازرسی خاک محل قرارگیری تجهیزات است.

از آنجا که در نهایت این خاک عمق دریاست که می بایست در برابر نیروها و تحرکات مربوط به سکو در عمق آب مخصوصاً در شرایط طوفانی مقاومت کند، بازرسی خاک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. خاک بستر دریا می تواند شامل: رس، ماسه، لجن و یا ترکیبی از آنها باشد.

در هر پروژه می بایست مشخصات خاک جهت تحمل بار در کشش و فشار، مقاومت در برابر تنش برشی و مشخصات جابجایی نیروهای محوری و توده ای بررسی شده و در گزارشی به مراجع اطلاع داده شوند. این گزارش بر اساس نمونه برداری از خاک و انجام آزمایش های خاص در همان محل یا آزمایشگاه بر روی آن انجام شده که اطلاعات مفیدی را در اختیار مهندس طراح می گذارد.

در حالت کلی ساخت سکو های فراساحلی طبق روند زیر صورت می پذیرد: 🔹تجزیه و تحلیل صرفه ی اقتصادی 🔸تحقیقات بر روی مکان ساخت که بازرسی محل نصب را نیز در بر می گیرد. 🔹طراحی مفهومی، طراحی ابتدایی و طراحی جزئیات 🔸محاسبات مربوط به مقاومت موادی که در سکو به کار گرفته می شوند. 🔹تأیید طراحی توسط مراجع ذیصلاح 🔸تهیه مواد و ساخت تجهیرات 🔹ساخت سازه های فلزی 🔸آماده سازی عملیات انتقال اجزای سکو و روند نصب 🔹بارگیری، انتقال و عملیات نصب 🔸راه اندازی معمولاً ساخت سازه های فولادی برای چنین ساختارهای عظیمی در مکانی صورت می گیرد که امکان انتقال آنها به محل نصب به راحتی امکان پذیر باشد. انتقال چنان تجهیزات عظیمی محتاج به طراحی خاص و پیچیده ای به همراه محاسبات مربوط به جایجایی است.

از آنجا که عملیات های مربوط به طراحی مهندسی، انتخاب مواد، ساخت سازه های فولادی و غیره بسیار زمان بر است، در اکثر مواقع با توجه به جدول زمانبندی دقیق تعدادی از آنها به صورت همزمان انجام می پذیرند. سکو های ستونی این سکو ی نفتی شباهت زیادی به سکو های ثابت داشته و شامل یک ستون بلند متصل به شالوده ی موجود در کف دریاست که تا سطح سکو ی نفتی امتداد یافته است. این ستون بر خلاف پایه های نسبتاً صلب سکو های ثابت، قابل انعطاف بوده و انعطاف پذیری آن و در نتیجه توانایی آن در جذب نیروهای وارده بر سکو امکان استفاده از سکو های ستونی در آبهای عمیق تر را فراهم آورده است. با این انعطاف پذیری، سکوهای ستونی مقاومت لازم در برابر شرایط طوفانی را دارا هستند.

سکوهای Seastar این سکوی نفتی همانند نمونه ی کوچکی از سکوهای با پایه های کشتی هستند. این سکوها شامل یک عرشه ی شناور است که شباهت زیادی به سکوهای نیمه شناور بحث شده دارند. در هنگام حفاری عرشه ی پایینی از آب پر شده و پایداری لازم برای سکوی نفتی را فراهم می آورد. علاوه بر این عرشه ی نیمه شناور، این سکوها دارای سیستم پایه ی کششی، تاندون های توخالی هستند که از کف دریا تا سکوی معلق امتداد یافته اند. این پایه ها تحت کشش مشخصی قرار گرفته و اجازه ی بالا و پایین رفتن را به سکوی نفتی نمی دهد.

اگرچه انعطاف پذیری آنها جابجایی عرضی را امکان پذیر ساخته و مقاومت سکو در برابر دیگر نیروها را بدون خطر شکستن پایه بالا می برد. از این سکوها می توان تا عمق ۱۱۲۰m استفاده کرد اما ساخت سکوهای بسیار بزرگ از این نوع مقرون به صرفه نیست. سکوهای مجهز به پایه های کششی این سکوی نفتی نمونه های بزرگی از سکوهای Seastar هستند. یک پایه ی بلند انعطاف پذیر که به بستر دریا متصل است در این نمونه تا خود عرشه ی سکو امتداد می یابد.

همانند سکوهای Seastar ، سکوهای این نمونه نیز اجازه جابجایی عرضی تا ۶.۴ m را به عرشه می دهد در حالی که جابجایی عمودی اندکی را ایجاد می کند. از این نوع می توان تا عمق ۲۲۴۰ m استفاده کرد. سکوهای دکلی (Spar) این سکوی نفتی در زمره ی بزرگترین سکوهای فراساحلی قرار دارند.

این سکوهای غول پیکر دارای یک سیلندر بزرگ هستند که سکوهای معمولی را پشتیبانی می کنند. اگر چه این سکو تا بستر دریا امتداد نمی یابد اما با کمک یک دسته خطوط انتقال و کابل ها به کف دریا متصل می شود. این سیلندر عظیم پایداری سکوی نفتی را در آب فراهم کرده و در عین حال با حرکت خود توانایی جذب نیروهای ناشی از طوفان را داراست. اولین نوع از این سکوی نفتی در سال ۱۹۹۶ در خلیج مکزیک نصب و راه اندازی شد. طول سیلندر آن ۴/۱۶۹متر و قطر آن ۴/۲۲ تخمین زده می شود. عمق محل نصب آن نیز در حدود ۶/۶۱۷ متر می باشد. سکوهای ثابت در مکان های مشخصی همانند آبهای کم عمق امکان اتصال فیزیکی سکوی نفتی به کف دریا وجود دارد.

پایه های آن که از جنس بتن و یا فولاد ساخته می شوند، از سکوها تا عمق آب امتداد یافته و در پایه های در نظر گرفته شده در بستر دریا نصب می شوند. با در نظر گرفتن سازه های بتنی و یا پایه ها، وزن سکو به اندازه ای است که احتیاج به اتصالات خاصی برای جلوگیری از حرکت در عمق آب نداشته و می تواند به راحتی با توجه به جرم خود در بستر دریا آرام می گیرد.

بزرگترین مزیت این سکوها، پایداری آنهاست. با توجه به اتصال آنها به کف دریا تأثیرات نیروی باد و آب جابجایی بسیار ناچیزی را در سکو به همراه دارد. با تمام این احوال امکان استفاده از این نوع در آبهای بسیار بسیار عمیق و ساخت پایه های بسیار بلند مقرون به صرفه نیست. سکوهای قالبی این سکوی نفتی فولادی پرکاربردترین نوع سکو در خلیج فارس، خلیج مکزیک، نیجریه و خطوط ساحلی کالیفرنیا به شمار می رود. این نوع سکوی نفتی شامل بدنه ی اصلی، عرشه، موج شکن و ستون لنگرگاه می باشد.

تمامی سکوهای نصب شده در خلیج فارس از این گونه هستند. در حال حاضر حدود ۱۴۵ سکوی قالبی متعلق به ایران و ۱۳۰ سکوی قالبی متعلق به کشورهای عربی منطقه در خلیج فارس مشغول فعالیت هستند (اطلاعات سال ۲۰۰۸) در حالت کلی ساخت سکوی نفتی فراساحلی طبق روند زیر صورت می پذیرد: 🔹تجزیه و تحلیل صرفه ی اقتصادی 🔸تحقیقات بر روی مکان ساخت که بازرسی محل نصب را نیز در بر می گیرد. 🔹طراحی مفهومی، طراحی ابتدایی و طراحی جزئیات 🔸محاسبات مربوط به مقاومت موادی که در سکو به کار گرفته می شوند 🔹تأیید طراحی توسط مراجع ذیصلاح 🔸تهیه ی مواد و ساخت تجهیرات 🔹ساخت سازه های فلزی 🔸آماده سازی عملیات انتقال اجزای سکو و روند نصب 🔹بارگیری، انتقال و عملیات نصب 🔸راه اندازی نرم افزارهای طراحی سکو ها ۱⃣جهت تجزیه و تحلیل های ساختمانی SACS, FASTRUDL, MARCS, OSCAR, STRUCAD, SESAM 2⃣ جهت محاسبات هیدرولیکی MAXSURF, HYDROMAX, SCAMOOR 3⃣ جهت تجزیه و تحلیل ستون ها GRL WEAP, PDA, CAPWAP جک آپ Jack up rig دکل جک آپ (Jackup rig) گونه‌ای از سکو های حفاری قابل حمل است. این نوع از سکو ها شامل یک بدنه شناور می‌باشند که تجهیزات و دکل حفاری بر روی آن نصب می شود و پایه‌های عظیمی که کل وزن بدنه، تجهیزات و دکل حفاری را تحمل می‌کنند. تعداد پایه‌های این سکو ها معمولاً ۳ یا ۴ عدد با مقطع دایره‌ای و یا خرپایی می‌باشد. این پایه‌ها از میان بدنه فولادی به بالا و پایین می‌روند و به همین دلیل است که به این نوع شناورها (Jack Up) یا خود بالابر می‌گویند. پایه‌ها در مواقع نیاز و زمان حفاری به عمق آب رفته و پس از قرار گرفتن بر بستر دریا، بدنه سکو را بر روی خود و خارج از آب نگه می‌دارند. از این سکو ها در حفاری چاه های نفتی و یا گازی در مناطق کم عمق دریاها (حداکثر تا عمق ۱۵۰ متر آب) استفاده می‌شود.

اولین سکوی دریایی ایران که از این نوع میباشد در دهه ۷۰ شمسی با نام «ایران خزر» در مجتمع نکای شرکت صنعتی دریای ایران (صدرا) ساخته شد، که در مالکیت شرکت حفاری شمال میباشد. JackUp Legs عموما دکل‏های جک‏ آپ دارای سه عدد  leg هستند که در کف دریا می ‏نشینند و باعث بالا نگه داشتن دکل از سطح آب می‏شوند. هر کدام از پایه‏ ها دارای ۱۲ عدد موتور برقی می باشد( leg سه وجهی میباشد و هر وجه leg، چهار عدد موتور برقی دارد یعنی مجموعا هر لگ ۱۲عدد موتور ) و به کمک نیروی الکتریکی تولیدی دکل این موتورها، pinionها را به حرکت درمی‏آورند که نهایتا منجر به جک‏آپ یا جک‏داون شدن پایه‏ ها می‏شوند. پایه‏ ها هر کدام با توجه به موقعیت قرار گرفتنشان نسبت به Heli Deck نامگذاری می شوند، به این ترتیب که هر گاه در وسط دکل و رو به هلی‏دک بایستیم  پایه روبه ‏رو BOW یا Forward، پایه دست راست  STBD و پایه دست چپ PORT نامیده می شود و در این حالت به قسمت پشت سر که دکل حفاری نیز قرار دارد AFT Side  گفته می‏شود. jack up moving

اگر بخواهیم عملیات جابه جایی (moving) را از لحاظ فاصله مبدا تا مقصد مورد برسی قرار دهیم میتوان راحت تر درمورد نحوه جابه جایی صحبت کرد.

🔸۱- گاهی وقتا دکل مورد نظر از یک قاره به قاره دیگر یا از یک کشور به کشور دیگر باید جابه جا شود. (Long distance) 🔸۲- ولی در بیشتر مواقع فاصله جابه جایی بین این نقطه در یک مخزن از نقطه تا نقطه دیگر میباشد یعنی بعد از حفاری این location به location  دیگر جابه جای میشود. (Short distance) برای جابه جایی دکل های   دریایی به ویژه  jack up  که خود کشنده  یا به اصلاح self propelled نیستند با توجه به مسافت و فاصله جابه جایی دو روش وجود دارد: 🔸۱- برای Long distance از طریق کشتی هایی که مختص جابه جایی سازه های عظیم دریایی مثل  همین سکوی جک آپ میباشد. Haevy lift vessel/Heavy lift ship 🔸۲- برای Short distance از طریق کشتی های کشنده. Tugboat بعد از جایگیری دکل روی deck این کشتی، دوباره تانک های آن را از آب تخلیه میکنند که سطح  کشتی بالا آید و سکو را از آب بلند کند. حال کشتی آماده انتقال سکو به دورترین نقاط دنیاست. Type of jack up 🔻Open truss legs 🔻Columnar legs

اگر بخواهیم دکل های jack up  را بر اساس ساختار و نوع  leg  های آن مورد ارزیابی قرار دهیم، میتوان آنها را به دو بخش تقسیم کرد: ✅ دکل های jack up  با پایه های open truss legs یا همان خرپایی سه وجهی ✅ دکل های jack up  پایه های columnar legs دکل های jack up با پایه های ستونی با توجه به ساختار ضعیف و همچنین به دلیل اینکه نمیتواند بار زیادی را روی خود تحمل کند برای مناطق که عمق اب کم باشد یا به اصطلاح  shallow water مورد استفاده قرار میگیرد ماکزیموم ۲۵۰ فوت. بنا بر این با توجه به شرایط عمق آب  و میزان لود وارد شده بر روی پایه ها در پارس جنوبی ما از دکل های jack up  با پایه های ستونی نمیتوانیم استفاده کنیم. پیمانکاران حفاری از دکل های جک اپ با پایه های خرپایی شکل یا به اطلاح  open truss legs برای این حوضه از خلیج فارس ( پارس جنوبی) مورد انتخاب قرار می دهند.

نرم افزارهای طراحی سکو ها 🔻جهت تجزیه و تحلیل های ساختمانی 🔹SACS 🔸FASTRUDL 🔹MARCS 🔸OSCAR 🔹STRUCAD 🔸SESAM 🔻جهت محاسبات هیدرولیکی 🔹MAXSURF 🔸HYDROMAX 🔹SCAMOOR 🔻جهت تجزیه و تحلیل ستون ها 🔹GRL WEAP 🔸PDA 🔹CAPWAP سکو  های شناور در آب ( #Submersible) سکوی نفتی شناور نیز تقریباً ساختاری مشابه Jack up ها دارند با این تفاوت که در قسمت های کم عمق اقیانوس ها یا دریاچه ها به کار می روند. این سکوها دارای دو عرشه ی مجزا بوده که بر روی یکدیگر قرار می گیرند. عرشه های بالایی محل جایگیری خدمه و سکوی اصلی حفاری است.

عرشه ی پایینی در هنگام جابجایی از هوا پر شده و کل سکو را به حالت شناور در می آورد. هنگامی که سکوی نفتی به میدان مورد نظر رسید هوای موجود در عرشه ی پایینی تخلیه شده و کل سکو در کف دریا یا دریاچه جای می گیرد. با اینکه متحرک بودن این سکوی نفتی آن را بسیار مفید کرده است اما محدوده ی کاری آن همچنان محدود به آبهای کم عمق می باشد. سکو های نیمه شناور ( #SemiSubmersible) این نوع دارای یک قسمت حفاری شناور است که دارای ستون های موقت می باشد.

با پر شدن این ستون ها از آب، آنها به صورت شناور در آمده و در عمق پیش بینی شده فرو می روند. این گونه یکی از پرکاربردترین و معمول ترین نوع سکوی نفتی به شمار می رود که علاوه بر قابلیت های سکوهای بحث شده، توانایی حفاری در آبهای عمیق را نیز دارا می باشد. سکوهای نیمه شناور همانند سکوهای شناور برای جابجایی از دو عرشه ی متفاوت استفاده می کنند. در واقع با اینکه قسمتی از سکوی نفتی در آب فرو می رود همچنان توانایی شناور ماندن بر روی میدان حفاری را داراست.

با پر شدن عرشه ی پایینی از آب، پایداری لازم در هنگام حفاری برای سکوی نفتی فراهم می شود. سکوهای نیمه شناور معمولاً با استفاده از لنگرهای سنگینی که هر کدام بیش از ده تن وزن دارند در جای خود مستقر می شوند. این لنگرها به همراه عرشه ی پایینی سکو از آب پر شده است امکان یک حفاری مطمئن را در آبهای متلاطم ایجاد می کند. می توان این سکو ها را در یک مکان مشخص نگهداری کرده و آنها را در عملیات های متفاوت به صورت مقطعی به کار برد.

عمق کاری آنها بسیار بیشتر از انواع پیشین بوده و به صورتی که با پیشرفت تکنولوژی می توان تا عمق ۱۸۰۰ m را به راحتی حفاری کرد. این نوع می تواند سوراخی در بستر دریا ایجاد کرده و بعد از آن به سرعت به مکان دیگری انتقال یابد. سکو های پایه کششی 🔹صرف نظر از کلیه عواملی که در تعیین قیمت تمام شده اجرای پروژه­ های فراساحلی حائز اهمیت می­ باشند، می­توان گفت که “عمق آب” یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده قیمت تمام شده در چنین پروژه­ هایی می­باشد.

در واقع باید گفت هر چه میدان اکتشافی به خشکی نزدیک­ تر باشد و عمق آب کمتری داشته باشد هزینه­ های توسعه و بهره­ برداری کمتری خواهد داشت و بالعکس هر چه فاصله میدان از خشکی طولانی­ تر و عمق آب بیشتر باشد، هزینه توسعه و بهره­ برداری آن نیز بیشتر خواهد بود. 🔹در همین راستا در دهه ۱۹۸۰ میلادی، یک سکو ی جدید با ویژگی­ های مهندسی کاملا منحصر به فردی از نوع  Tension Leg Platform طراحی و ساخته شد که علی رغم فعالیت در آب­های عمیق، هزینه توسعه و بهره­ برداری از میادین آب عمیق را بشدت کاهش می­ داد.

🔻سکو ی پایه کششی چیست؟

سکو های (Tension Leg Platform) TLP یا سکو با پایه و مهار کششی، دکل­ های شناوری هستند که برای کنترل حرکت عمودی سازه به کف دریا مهار شده­ اند. این تاسیسات در آب­هایی به عمق ۶۰۰۰ پا (۱۸۲۹ متر) مورد استفاده قرار می­ گیرند و دارای چهار ستون استوانه­ای هستند که توسط پانتون­های مثلثی به هم متصل شده و در پایین هر ستون، یک پانتون به سمت بیرون امتداد پیدا کرده است تا کابل­های فولادی متصل شده به پِی­ های شمعی در کف دریا را تقویت نمایند. این کابل­ ها از حرکت قائم سکو (Heave) و حرکت چرخشی (Roll & Pitch) توسط امواج خروشان دریا جلوگیری می­ کنند. با این حال این سازه نسبت به حرکت افقی و عرضی (Surge & sway) آزاد است.

🔻مزایای استفاده از TLP چیست؟ اگرچه این سازه­ ها از لحاظ وزن روی سازه دارای محدودیت­ هایی هستند ولی مزیت اصلی سکو های TLP نسبت به سکوهای ثابت، علاوه بر عمق زیاد حفاری آن، پایین بودن هزینه­ های تولید، استخراج و نگهداری آن استکه تقریبا مشابه با سکوهای ثابت می­باشد. صرف نظر از اینکه نصب این سکو به زمان زیادی نیاز ندارد، از دیگر محاسن این نوع سکو جابجایی آسان آن در زمان تغییر محل سکو بواسطه اتمام ذخایر میدان باشد. این در حالی است که استفاده از این سکو ها در میادینی که دارای یک وضعیت جوی بسیار ناپایدار و تلاطم شدید امواج می­ باشند (نظیر منطقه مستعد توفان در خلیج مکزیک) یک گزینه بسیار ایده آل برای شرکت­ ها محسوب می­ گردد.

پردیدو بزرگترین سکو ی نفتی دنیا (پردیدو) در زبان اسپانیایی به معنای «گمشده»؛ نام عظیم‌ترین #تأسیسات_نفتی نصب‌شده در #آب‌های_عمیق‌ در جهان است که در رتبه‌بندی بزرگترین سکو های نفتی دنیا، جای سکو ی غول پیکر «برج شیطان» را گرفته است و در فهرست عجایت جهان امروز قرار دارد. به گفته مدیرعامل شرکت #شل، ساخت و نصب پردیدو، مرزهای #تکنولوژی را به جلوتر هل داد.

در سکو ی پردیدو، امکانات مناسبی برای اسکان و زندگی کارکنان ایجاد شده است که در بخش محل زندگی کارکنان بر روی سکو ، به‌طور میانگین۲۰ اتاق، ۳۰ تخت‌خواب، امکانات آشپزخانه، باشگاه ورزشی، کتابخانه و یک محل نشست و برخاست #هلیکوپتر، فراهم شده است. ارتفاع سکو ی پردیدو، تقریبأ هم اندازه برج ایفل در پاریس است. ساختمان اصلی این سکو را شرکت تکنیپ در بندر پوری کشور #فنلاند ساخته و با یک کشتی ویژه جابه‌جایی تأسیسات عظیم نفتی، پس از پیمودن مسافت ۱۳۲۰۰ کیلومتری به خلیج مکزیک منتقل کرده است. این سکو در نقطه استقرار از پیش تعیین شده، به وسیله لنگرهایی که به کف دریا وصل شده‌اند، ثابت و بی‌حرکت شده است. این عمیق‌ترین تأسیسات #شناور جهان است که شرکت نفتی «رویال_داچ_شل» در خلیج مکزیک در فاصله حدود ۲۰۰ مایلی از ساحل جنوبی بندر گالوستون در ایالت تگزاس، آن را نصب و عملیاتی کرده است.

پردیدو، یکی از بزرگترین عملیات اکتشافات نفت خام و گاز طبیعی را درست در عمق ۲۴۵۰ متری بستر اقیانوس اجرا می‌کند. این #سکو برای برداشت نفت و گاز در مرز آبی میان آمریکا و مکزیک در خلیج مکزیک، طراحی شده است. اوج تولید در این سکو، یکصد هزار بشکه نفت و ۲۰۰ میلیون فوت مکعب گاز در روز است.